İnsan hayatın o kadar da kısa olmadığını anladığı zaman büyüyor galiba.Yaşayan için hiç bitmeyecek bir şeydir çünkü hayat;ancak ölmekte olan için kısa.Düştüğün yerde kalınmaz çünkü,vurulduğun yerde bitilmez.Uzar,genleşir hatta delinip derinleşir zaman.Birikirsin.İnsan en çok bunu anladığında yalnızdır.Birikeceğini,hayatın ölüme kadar bitmeyeceğini anladığı an.Aslında gerçekten tam o anda birini arar insan.İnsanlığın ucuz cehenneminde bir başına olmamak için.Olup bitenler hakkında hiç değilse konuşmak için.Bir şey görünce dönüp "gördün mü?" demek için.O yüzden işte...
"Tilda benim arkadaşımdı.Dostumdu.Kardeşim,kardeşten de öte bir şeyimdi.Edebiyat konuşurduk,siyaset,felsefe.Biz elli yılı böyle geçirdik.Konuşarak."
O yüzden işte böyle söylüyordu Yaşar Kemal.İnsanlığın ucuz cehenneminde bir arkadaşın gerektiğini anlatıyordu.Aşık olduğu kadını kaybetmiş gibi değil de,beraber yaramazlık yapıp,konuşup,beraber "durduğu",herşeyini bilen,herşeyini bildiği arkadaşını kaybetmiş bir çocuk gibiydi.Zira,"evlilik" uygarlığın uydurduğu bir meseleydi ve esas olan hayat içinde yaşamak dediğimiz bütün o şeyler olup biterken,senin gördüğünü gören biriyle "sıra arkadaşı "olmaktı.Yoksa 50 yıl ne konuşur insan "karısıyla","kocasıyla?""Belediye başkanının verdiği yetkiyle" bir memur sizin beraber yatıp üremenize izin verdi diye...Ama sıra arkadaşı olunca...
Sıra arkadaşı insanın önünde durmaz,arkasında da.Yanında durur.Böyle,yan yana durur işte.Siz yan yana dururken başınızdan olaylar geçer.Hayat denen sıkıcı derste bir aralık kollarsın hep "gördün mü?" demek için...
Çünkü mesela hep eteği sarkar iktidarın."Gördün mü?" deyip iki kişilik gülersin.Mesela sıra dayağına çeker hayat sizi."Acıdı mı?" dersin.Acıyan yerlerini gösterirsin birbirine.Geçince ya da sen geçti sanınca,"Gördün mü? dersin."Bak geçti."
Yokluklarda,yoksunluklarda yoklama yapacağı tutar hayatın."Eksik" yazılmasın diye o,atarsın kendini ortaya.Yalanlar,masallar,hikayeler;oyalarsın zamanı.Ne yapar yapar "eksik" dedirtmezsin sıra arkadaşın için.Sonra bir aralık bulup yine,"gördün mü?" dersin,"iki kişi olunca nasıl idare ediyoruz birbirimizi."
Herkeslerden gizli,hınzır şeyler yaparsın birlikte."Düşersin" diye çıkarmadıkları yükseklere çıkıp,"boğulursun" diye göndermedikleri denizlere dalarsın birlikte.Maceraların arasından parmaklarınız uçuşur güzel ve tuhaf şeyleri işaret etmek için:
"Gördün mü? dersin,"görecek daha çok şey buluyoruz iki kişiyken."
Gün gelir,bir rüya görünce bile,"gördün mü? dersin.Çünkü iki kişilik yıllanmış uykularda akıllar bile ılıyıp karışır birbirine.
Bazen başkalarına gönlü kayabilir bile insanın,başka "sıralara"...Hayat uzun ya!Ama o başkalarına "Gördün mü?" diyemeyeceğini anladığın anda...Sıraya dönüp yine,"gördün mü?" dersin,"herşey bizim iki kişilik evrenimiz içinde olup bitiyor aslında.Olup bitiyor!İçinde!...
Ama sıra arkadaşın gidince..."Hayat sürüyor" diyorsun ha? Hadi ya?!!!...
18 Mart 2009
22 Ekim 2007
2 Ağustos 2007
3 Mayıs 2007
24 Nisan 2007
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
